Antilopes en paddestoelen

Om zeven uur werden we wakkergezongen door onze wekker(s). Voor de zekerheid hebben we er maar meer gezet omdat we écht op tijd klaar moeten staan.

Maar dat is prima gelukt en iedereen was er op tijd uit, zodat we vroeg konden ontbijten. De plus wij deze Best Western doet echt zijn naam eer aan. Niet alleen het zwembad gisteravond was perfect, datzelfde geldt ook voor het onbijt.

O ja, gisteren hadden we nog wel even wat. We wilden dus even zwemmen. Iedereen in zwembroek gestoken, snel nog even handdoeken uit de badkamer pakken....

is de badkamerdeur ineens op slot. En er zat niemand in. Blijkbaar had het slotje zelf initiatief genomen om de badkamer tegen ons te beveiligen. Met praten en rammelen kregen we hem niet open. Dus Fred naar de receptie en daar kreeg hij van een zeer adequate baliemevrouw direct een stuk Amerikaans gereedschap om de badkamerdeur van buitenaf te openen. En hij mocht het houden voor wanneer zoiets ooit weer zou gebeuren. Top! En de tool werkte ook nog, binnen een mum van tijd was de deur weer open.

Het gereedschap was overigens de vulling van een balpen die precies in het gaatje in de deurkruk past, gebeurt blijkbaar vaker dus. Wij hebben het maar voor de volgende gasten laten liggen. Je weet nooit.

Dus na het ontbijt uitgecheckt en de auto in voor een ritje van een kwartier.

We gaan de vermaarde Antelope Canyon bekijken en moeten daar vóór 8.45 zijn. Dat lukt ons ruimschoots.

We melden ons bij de receptie daar en moeten allemaal voor akkoord tekenen dat de indianen niet aansprakelijk zijn als ons hoofd ofzo eraf valt tijdens de tour.

Samen met een ander gezin worden we met zijn negenen rondgeleid door de Canyon door een vrolijke indiaan. Hij wist te vertellen dat de scheur in de zandstenen bodem door water is uitgesleten, dat de laagjes door de wind zijn ontstaan en de kleuren van het gesteente vooral het gevolg zijn van het ijzergehalte (hoe meer ijzer, hoe roder).

In bijna anderhalf uur lopen en klauteren we door de kloof en vergapen we ons aan de schitterende kleuren en vormen. En als echte indiaan weet hij ons overal dieren aan te wijzen, van aap tot roadrunner en van haai tot arend. Op vrijwel alle mooie plekken grist hij de telefoon uit je hand en weet er direct steeds de perfecte plaatjes mee te maken. Echt geweldig mooi dit!

Na deze prachtige tour gaan we direct door richting de volgende bestemming.

Natuurlijk onderweg nog een stop gemaakt voor een korte wandeling (1,8 mile) even voorbij Big Water: de Toadstool Hoodoos Trail.

Eigenlijk een onopvallende parkeerplaats waar maar een paar auto's staan en vandaar moesten we een ruig pad volgen. De omgeving is hier zowiezo prachtig, maar hoe verder van de weg hoe ruiger het er uit gaat zien. Aan het eind van de wandeling kom je terecht in een soort maanlandschap met rode en witte zandsteen. En daar vindt je verschillende paddestoelvormige hoodoos. Je verbaast je dat sommige van die dingen zo blijven staan.

Het is hier heerlijk rustig. Alleen op de heen- en terugweg komen we twee keer iemand tegen, maar dat is het dan ook.

Zo is ook dit weer een schitterende wandeling (goeie tip Rob en José). Het verschil met vanochtend is wel dat je hier in de volle zon loopt, zodat de zoutkristallen in je oksels groeien door al dat gezweet.

Snel weer afkoelen met de airco van onze auto, die heeft deze vakantie wel een heel belangrijke functie. En door richting La Verkin, onze eindbestemming.

Daarvoor hebben we nog wel een bergpasje te gaan. Dus geen vervelende of saaie route.

La Verkin ligt niet zo ver van Zion af, zodat we als toetje ook nog dwars door dit National Park mogen rijden. Dat we hier drie jaar geleden ook doorheen zijn gekomen is overigens helemaal geen straf. Het blijft gewoon net zo mooi als het al was.

Aangekomen bij het hotel is ook hier de eerste indruk heel goed. Snel ingechecked, hoognodige boodschapje, hapje eten en daarna volgens de dagelijkse standaard in deze vakantie even heerlijk het zwembad in om de zoutkristallen eraf te spoelen.

Én, heel belangrijk, de klokken wéér gelijk gezet. Het is ons al weer gelukt om door de tijd te reizen.

We zijn ons gewonnen uur van gisteren dus nu al weer kwijt. De klokken gaan dus een uurtje ...eh...vooruit. We hebben nu weer 8 uur tijdverschil met Nederland en dan wordt de komende nacht een uurtje ingekort. We moeten morgen namelijk weer om zeven uur opstaan.