Witte Zandjes - Reisverslag uit Alamogordo, Verenigde Staten van Natasja en Fred Jak - WaarBenJij.nu Witte Zandjes - Reisverslag uit Alamogordo, Verenigde Staten van Natasja en Fred Jak - WaarBenJij.nu

Witte Zandjes

Blijf op de hoogte en volg Natasja en Fred

27 Juli 2019 | Verenigde Staten, Alamogordo

New Mexico is prettig wakker worden, al hebben we wat rommelig geslapen. Misschien heeft dat er ook mee te maken dat we gisteren met onze lange rit ook door de tijd zijn gereisd. Arizona en New Mexico liggen in verschillende tijdzones, dus hebben wij nu 'nog maar' 8 uur tijdverschil met Nederland. Dat verloren uurtje (of is het nou gewonnen? Twee keer per jaar dat gedoe met zomer- en wintertijd is al moeilijk genoeg. En dan nu ook nog eens tussendoor in een paar dagen tijd) krijgen we over een paar dagen weer terug wanneer we weer naar het westen gaan.

Eerst even ontbijt. Dat is prima, voldoende keus om met een voldaan gevoel aan de dag te beginnen.

Daarna trekken we onze schoenen aan en rijden we naar White Sands National Monument zoals het officieel heet. White Sands doet zijn naam eer aan en is zo wit als maar mogelijk is door het kalkachtige gipszand wat daar is ontstaan door de gipskristallen die achterbleven na het verdampen van de zee die hier ooit was. De zandduinen van White Sands verplaatsen zich continu, zo'n 9 meter per jaar, zodat het er eigenlijk steeds anders uit ziet. Maar voor ons is het sowieso nieuw.

Daar aangekomen kunnen we (wederom) gratis naar binnen met de National Parkpas (thanks Martin).

We rijden het park binnen en moeten nog een mijl of wat doorrijden voor ineens de hagelwitte duinen opdoemen. Ook het asfalt maakt plaats voor platgereden zand en dan is het net of je door een winters Finland rijdt. De thermometer laat alleen een wat hogere temperatuur zien met zo'n graadje of 36.

Verder heb je je zonnebril heb ook echt nodig omdat je anders totaal verblind wordt. Vooral met de zon op het zand.

Bij de ingang hebben we een sleetje en wax gekocht (eerder bij de Walmart al gevraagd, maar daar werden ze al een tijdje niet meer geleverd helaas).

We zijn klaar voor de eerste zandslee ervaring. Geen skilift ;-) dus zelf de heuvel opgelopen, slee goed gewaxt om vervolgens met een duizelingwekkende vaart van zo'n 8 km per uur downhill te glijden. En de tweede run gaat zelfs nóg sneller.

Het is duidelijk dat het hier niet om de snelheid gaat, maar een leuke ervaring is het zeker.

Opvallend is, ondanks de brandende zon, dat het zand koel aanvoelt.

De rijroute met alle stopplaatsen is behoorlijk uitgestrekt, zodat je geen last hebt van massa's mensen. Wanneer je een heuvel over gaat kom je vaak op ongerepte zandheuvels (geen voetstappen, maar wel mooie golfjes in het zand), wat dan weer gelegenheid tot mooie plaatjes oplevert.

We rijden de hele route en doen aardig wat stopplaatsen aan waar we de boel verkennen en natuurlijk met de schotel de heuvels afglijden. Het effect is dat het niet alleen lollig is (met steeds weer een vermoeiend klimmetje heuvel op), maar ook dat dat de auto, tas, kleren, schoenen, sokken enz. onder de witte zandjes te zitten. Dat gaat er met zwemmen wel weer af.

Na een paar uur te hebben rondgedwaald rijden we terug naar het bezoekerscentrum om onszelf enigszins te 'ontzanden'.

En dan rijden we retour richting Alamogordo.

Er is nog tijd zat voor een bezoekje aan het New Mexico Museum of Space History. Her museum zit hier omdat New Mexico altijd een belangrijke rol in de ruimtevaart heeft gespeeld.

En het is best interessant. Binnen zijn er allerlei onderdelen van de diverse ruimtevluchten te vinden. Van raketmotoren tot het pakje van de eerste chimpansee in de ruimte. Je kunt jezelf zelfs in een ruimtepak hijsen als je wilt, maar zo diep laten zelfs wij ons niet zinken. Ook vindt je hier de originele cabine uit star trek waarmee je jezelf kunt laten opstralen ('beam me up, Scotty'). En die doet het nog, zowaar!

Buiten zijn nog wat grotere zaken, zoals de capsule van de appollo vluchten en complete testraketten te bewonderen.

Ook dit blijkt dus zeker de moeite van het bezoeken waard te zijn.

Zo vliegt ook deze dag weer voorbij en wagen we ons eind van de middag nog aan een heerlijke plons in het zwembad.

We horen het zand er gewoon vanaf sissen, zo lekker!

Straks nog even eten. Wordt Mexicaans (bonen), dus daar genieten morgen in de auto nog een keer van.


  • 27 Juli 2019 - 22:34

    Martin:

    Yw, have fun

  • 28 Juli 2019 - 06:53

    Ma Kaspers:

    Echt oog verblindend ! Je zou het er koud van krijgen ! Veel plezier !

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Natasja en Fred

Actief sinds 25 Juli 2016
Verslag gelezen: 140
Totaal aantal bezoekers 10494

Voorgaande reizen:

14 Januari 2022 - 22 Januari 2022

Curacao

15 Juli 2019 - 07 Augustus 2019

2019 USA the South-West States

29 Juli 2016 - 20 Augustus 2016

2016 Roadtrip SouthWest USA

Landen bezocht: