Einde van de rust

Nog één keer van hotel wisselen. Vandaag staan we niet te laat op, maar dat doen we de hele vakantie al natuurlijk. 

De koffers zijn vrij snel ingericht. Ook nog even het dagelijkse ritueel van langs de ijsmachine gaan om de koelbox bij te vullen met een liter of tien aan verse klontjes.

Dan naar het ontbijt en uitchecken en dan zijn we al weer klaar voor vertrek.

De rit naar Las Vegas over de Highway 15 is niet erg ver, zo'n 210 kilometer. Dus dat valt mee.

We rijden echter niet in één ruk door, maar maken een omweg door het 'Valley of Fire' Statepark.

Onderweg daarheen rijden we van Utah door een stukje Arizona en dan Nevada in.

De Valley of Fire is onze laatste blik op de natuur. En het is geen verkeerde blik.

Wel worden we bij binnenrijden van het statepark direct al gewaarschuwd dat het het gevaarlijk was te gaan wandelen in verband met de extreme hitte. We meten in het park inderdaad een warmte van 46°C. Dat is inderdaad een beetje boven onze norm. Dus ver van de auto zullen we vandaag niet wandelen.

Daar leent het park zich overigens prima voor. Veel mooie stopplaatsen met schitterend uitzicht op de Elephant Rock, die inderdaad wel wat weg heeft van een olifant, daanaast veel natuurlijke bogen en boogjes en zelfs een berg die vol staat met oude rotstekeningen van  indianen. Allemaal in de vooral rode rotsen.

En allemaal heel mooi en netjes.

Ook dit park is trouwens niet zo druk, ondanks dat het zondag is. Dat kan natuurlijk met de toch wel extreme hitte te maken hebben.

Vandaag is overigens de laatste keer dat de klok hier moeten verzetten. Nu weer een uurtje terug zodat we tot aan de terugreis een verschil 9 uur hebben met het thuisfront.

Om een uur of drie zijn we in Las Vegas en da's niet bepaald rusrig. Beetje vroeg, maar dat komt dan weer door dat uur.

Maakt niet uit. We rijden nog één keer naar onze favoriete supermarkt: de welbekende Walmart. Daar rijdt veel zichtbare beveiliging rond, da's gevolg van het schietgebeuren gisteren in El Paso.

En daarna op naar ons laatste hotel. Het Bellagio, waar wij één van de 3.900 kamers hebben. Werkelijk álles is hier over de top. Onze kamer op de 9e verdieping waar je met de lift bijna heen wordt gelanceerd is schitterend. Van alle gemakken voorzien. Badkamer met apart ligbad en douchecabine. Flinke kamer en zoals besteld uitzicht op de wereldberoemde fonteinen die hier elk half uur een kunstje doen op muziek. Daarbij automatisch ook uitzicht op de eiffeltoren recht tegenover onze kamer en links kijken we naar Ceasars Palace.

En natuurlijk electrische bediening voor de gordijnen. Ja, het is hier afzien.

Dan even naar beneden om de zwemmen. Dat kan hier in zeven verschillende baden. Allemaal in een even enorme als prachtige Italiaanse tuin gelegen.

Ondanks de grootte van het hotel zit je in het zwembad niet drukker dan bij de eerdere hotels tot nu toe.

Na het zwemuurtje aangekleed en even de strip op om wat te eten.

Én natuurlijk even rond te kijken. Als we naar buiten lopen, het is net donker dan, dan is net de fontein bezig op muziek. Echt mooi.

Dan de niet te missen gekte: waar zie je tegenwoordig nog Spiderman, een godsdienstfanaat, topless meisjes met veren en Mickey Mouse vlak naast elkaar staan? Nou hier dus!

Na een stukje eten en wandelingetje over de strip om 'n uur of elf terug naar het hotelletje.

En natuurlijk de wandeling door het hotel zelf (vanaf de lift naar de kamer is de gang van een dikke 150 meter). We maken dus genoeg stappen deze dagen.

Nu nog even een keertje naar de fonteinenshow kijken en daarna het tussen de klamme lappen. Morgen weer een dag in dit 24 uurs circus.