Roet...eh dust in het eten

Vanmorgen ging de wekker weer om 7 uur. Snel opfrissen en aankleden, uitchecken en met een broodje de auto in.
Tot dat punt verliep alles volgens plan, daarna niet meer.
Het plan was om via de Apache Trail (een hele mooie oude indianenroute) naar Sedona te rijden. Maar zoals gezegd: alles liep anders vandaag.

Toen we opstonden hoorden we wel al onweer, maar was het nog droog. Ingestapt en nee he, nu zei het apparaat van de navigatie dat de service blijkbaar niet betaald was, dus zwart scherm. Bij tankstation even kaart van Arizona gehaald en gelukkig is vlakbij een Hertz, daar hebben we de auto van gehuurd, dus dat moet goedkomen. 'Nee, zo'n navigatie heb ik nog nooit gezien, ik kan u wel een nummer geven wat u kunt bellen'. Nadat we haar in gedachten de hersens hadden ingeslagen met haar eigen toetsenbord, vroegen we haar toch om even voor ons het servicenummer te bellen. We hadden deze full-crap-navigation tenslotte van Hertz gehuurd. Ze probeerde, maar werd niet opgenomen, dus 'sorry voor de overlast maar ik kan u niet verder helpen, doei'. Nog wel even gevraagd om een melding vast te leggen, zodat we geld kunnen terugvorderen. Dat deed ze dan nog. Dit was onze eerste niet-klantvriendelijke ervaring in de States.

Dus wij met eigen appje en kaart de auto in. Maar ondertussen was het onweer overgegaan in een gigantische hoosbui. De hele weg stond onder water. Nu snappen we ook dat we eerder voor afgesloten wegen hebben gestaan. En de navigatie die niets deed liet wel een automatische waarschuwing zien voor gevaarlijke 'floods' in het noorden, precies richting de Apache Trail. Die moeten we dus helaas overslaan. Te gevaarlijk.

Dan maar via de grote weg naar Sedona. Dat schiet wel lekker op........zou je zeggen. Maar, zoals gezegd, het verliep allemaal niet volgens plan vandaag.
Want een half uurtje op de Interstate werd het weliswaar droog, maar toen kwam het volgende fenomeen in beeld. Verderop langs de snelweg leek de lucht wel oranje, best een mooi gezicht. En ineens zaten wij zelf midden in dat oranje luchtje. Een heuse zandstorm, met nog geen 20 meter zicht. Die hadden we vandaag nog niet gehad. Voorzichtig doorgereden en een half uurtje later waren we daar doorheen. De auto heeft nu een andere kleur, maar dat mag de pret niet drukken.

Voorbij Phoenix dan maar op zoek naar een ghosttown: Bumble Bee. Schijnt mooi te zijn. Wij op de juiste plek de snelweg af en na een paar kilometer ging de weg over in grind. Lekker hobbelen en een heel mooi uitzicht. Bumble Bee vonden we vrij snel, maar volgens ons waren de ghosts bang voor het weer ofzo, want geen verlaten stadje te vinden. Wel wat vervallen (maar gewoon bewoonde) oude huisjes. Zeker een mijl of 5 doorgereden, veel hobbels en stenen , geen spookstad. Kortom: het verliep niet volgens plan, al blijft een een heel mooie route, dus geen spijt. Omgekeerd en terug naar de snelweg, nu door naar Sedona.

Ondertussen werd op de radio (en op de werkeloze navigatie) uitgebreid gewaarschuwd voor een zandstorm en daar achteraan een wolkbreuk die naar het noorden trekt. De zandstorm waar we doorheen zijn gereden achtervolgt ons. Letterlijk!
In de spiegels zie je de duststorm naderen, tot we weer wat harder mogen en dan lopen we snel uit. Mooi, die hebben we van ons afgeschud.
Zonder problemen bereiken we, aan de vroege kant, Sedona. Adembenemend mooi dit. Enorme rode rotsen, die volgens Delano op een doorgesneden biefstuk lijken, torenen omhoog uit het landschap. Prachtig zo in het zonnetje.

Dan snel door naar ons hotel. En ook dat ziet er weer erg goed uit, met uitzicht op de canyon.
Koffers de kamer in en even een bakkie koffie op het terras voor de kamers.....En ja hoor, vanuit het zuiden komen de donderkoppen over de bergen.
Hebben die hufters ons toch gevonden. Hopelijk gooien ze morgen niet te veel dust in het eten.

Later kwam de storm (een Haboob heet dat blijkbaar, voor een overzicht hier een paar nieuwsbeelden: https://weather.com/safety/floods/news/phoenix-dust-storm-tucson-flooding-news