Zout Pacific en parkeerellende

Wij hebben een trip met een boot geboekt, in San Diego welteverstaan. Om half 2. We moesten dus bijtijds op vanmorgen.
Van LA naar San Diego is op zich niet zo ver. Ongeveer 2,5 uuur rijden. Als het tenminste niet zo druk is. Maar dat is het dus wel. 7 files later, om 'n uur of half één arriveerden we in de stad die bekend is van onder andere Sea World en de San Diego Zoo. Die laten wij echter links liggen. We gaan direct door naar de boot.

Het zonnetje is gaan schijnen, dus mooi weer om te gaan varen. Dit deel van de Grote (of is het nou Stille?) Oceaan schijnt de kraamkamer van de walvissen te zijn. Onder andere de grootste: de blauwe vinvis. Geen garantie, maar we hopen er natuurlijk wel op een glimp of meer van zo'n monster op te vangen. De 'natureguide' beloofde dat het een bumpy ride zou worden. Nou dat werd het. Golven van 'n meter of vier zorgden dat je je steeds moest vasthouden en dat niemand die aan dek was droog bleef. Best spectaculair. Maar daar kwamen we niet voor. We hoorden al dat de voortekenen niet goed waren: op de ochtendtrip waren helemaal geen beesten gespot, hooguit een verdwaalde meeuw.
Ons leek het net zo te vergaan, hoewel we bij het uitvaren wel al pelikanen en zeeleeuwen zagen. Op volle zee lag dat toch anders. Na twee uur vruchteloos rondvaren in het grote zoute nat zouden we terugvaren. En toen toch nog wat: een zwerm (of kudde?) dolfijnen die ons kwamen begroeten. Ze wilden alleen niet stilzitten voor een plaatje. Maar toch leuk om te zien. Betekent trouwens wel dat we vier vrijkaarten voor een volgende keer kregen, we hebben tenslotte geen walvissen gezien. Dus mocht er iemand toevallig naar San Diego gaan, kom de gratis tickets maar bij ons afhalen.
Wel nog een ander souvenir van al dat varen op die wiebelige boot. Alles wat je aanraakte was daarna zout. Één keer over je arm vegen en je hebt een zoutvaatje gevuld. Kortom: welkom in de Zout Pacific.

Na het trotseren van de Stille Oceaan (of was het nou Grote?) op zoek naar het Hacienda hotel. Dat gaat rap. Binnen een kwartier staan we in de lobby om in te checken. Parkeergarage naast de ingang, want onze auto is toch niet hoger dan 2,20? Wij dus de garage ingereden en natuurlijk zien en horen we direct bij het inrijden het bordje wat de maximale inrijhoogte aangeeft wild heen en weer zwaaien. Oeps, toch te hoog dus.
Snel de garage weer uit en terug naar de receptie. 'Ik dacht al dat ie te hoog was', aldus de vriendelijke receptionist. Maar gelukkig heeft hij een alternatief op zo'n 100 meter afstand, maar wel dichter bij onze kamer. Alleen wordt aan die weg gewerkt en krijgen we een onduidelijk vodje waarop de route om één of andere duister reden achterstevoren stond beschreven. Goed, 15 minuten en 28 vloeken later stonden we in de juiste garage. Die natuurlijk vol was. De stemmingsbarometer daalde wat dieper.
Terug naar de receptie. De alleraardigste receptionist vond het ook bullshit en stuurde iemand terug naar de garage. Binnen enkele minuten het verlossende woord: er was nu boven een plekje voor ons. Yippie! Allemaal weer de auto in en nu gewoon tegen de richting in naar boven, scheelde 15 minuten omrijden. Hup, de garage in en daar was inderdaad plek...voor een Smart, ja!
Stemmingsbarometer lag weer aan diggelen. We waren er klaar mee, auto even op gehandicaptenplek gezet , was op zich geen probleem met Gino en Delano ;-).
En snel de koffers naar de kamer, waar de boys even zouden wachten terwijl Natasja en Fred de receptie gingen verbouwen.
Terug bij receptie was ook de receptionist er klaar mee. Om te beginnen werd parkeergeld geskipt, en maakte hij (zonder te vragen) snel twee nieuwe pasjes aan.
'Asjeblieft', zei hij trots, 'krijgen jullie een andere kamer. Hoef je niet zo ver te lopen'. 'Maar onze spullen en de boys zijn al in de kamer'. Toen brak er iets in hem, en zo snel als hij zijn dikke, vriendelijke lichaam kon voortbewegen verliet hij de receptie om zelf een parkeerplek voor ons te zoeken. Die werd snel gevonden en zo kwam er een mooi einde aan ons parkeeravontuur.

Het was ook gelijk etenstijd. Dus huppekee het stadje in en dat maakte alles direct goed. Echt verschrikkelijk gezellig. Veel historische gebouwtjes en tentjes. Heel Mexicaans allemaal (Mexico ligt hier pal tegenaan tenslotte) en natuurlijk vonden we the place to be: 'Fred's Mexican café y cantina'. Heerlijk gezeten en gegeten.
Daarna nog even rondgewandeld en toen het hotel in.
Morgen vroeg op, want we hebben een lange rit voor de boeg.